Πρόσφυγες: Βενιζέλος - Γεραπετρίτης 0-0...
Nonews-NEWS.com
Πρόσφυγες: Βενιζέλος - Γεραπετρίτης 0-0...
http://www.nonews-news.com/2025/07/0-0.html
Jul 14th 2025, 20:40
Κώστας Δουζίνας
Στο γαϊτανάκι μεταξύ της τυπικά μη ονομαζόμενης αλλά πραγματικά επιβεβλημένης έκτακτης ανάγκης βλέπουμε το μέλλον μας... Δεν ζούμε σε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αναστέλλει το δίκαιο με τανκς στους δρόμους, συλλήψεις και εξορίες. Ζούμε σε μια κατάσταση μόνιμης αναγκαιότητας που οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα.
Ενα από τα πιο βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η τροπολογία που αναστέλλει τη διαδικασία χορήγησης ασύλου σε πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική οι οποίοι θα «επιστρέφονται» στη χώρα προέλευσης. Αλλά πώς; Υπάρχει συμφωνία με τις βορειοαφρικανικές χώρες να τους δεχτούν, σαν αυτή της Ε.Ε.-Τουρκίας το 2015; Τι σημαίνει επιστροφή εφόσον κανείς δεν τους δέχεται; Να γίνουν pushbacks, να εγκαταλειφτούν στο πέλαγος ή να οδηγηθούν στα βάθη του ωκεανού, αθρήνητοι συγκάτοικοι με τους πρόσφυγες της Πύλου;
Το μόνο που ανακοινώνει επομένως η κυβέρνηση είναι ακόμη μία περίπτωση επιβολής «κατάστασης εξαίρεσης»: αναστολή του διεθνούς δικαίου, της Σύμβασης της Γενεύης για το πολιτικό άσυλο, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του ελληνικού Συντάγματος και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν μένει καμία προστασία. Οι πρόσφυγες ως «γυμνή ζωή» θα κρατούνται σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης σαν το Γκουαντάναμο.
Στο βιβλίο μου «States of Exception» (Elgar, 2024) περιγράφω τις τρεις πρόσφατες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Την οικονομική κρίση, την πανδημία, τους πρόσφυγες. Και στις τρεις τα μέτρα παραβίασαν όλα τα βασικά ατομικά, πολιτικά και κοινωνικο-οικονομικά δικαιώματα. Τα μνημόνια μας φτωχοποίησαν, τα μέτρα της πανδημίας μάς απαγόρευσαν να δουλεύουμε και να βγαίνουμε από το σπίτι, οι πρόσφυγες παρουσιάζονται ως «εισβολείς» και τα ελάχιστα δικαιώματά τους επανειλημμένα καταργήθηκαν. Αυτό έγινε τον Μάιο 2020, όταν οι τουρκικές αρχές μετέφεραν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και ειδικές αστυνομικές δυνάμεις στα ελληνικά σύνορα σε μια προσπάθεια να μπουν στην Ελλάδα. Οι ελληνικές αρχές έκαναν το ίδιο: έστειλαν ελίτ αστυνομικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν συγκρούσεις, να χρησιμοποιηθούν δακρυγόνα, να υπάρξουν αρκετοί τραυματισμοί.
Η Τουρκία κατηγόρησε το ελληνικό κράτος για βαρβαρότητά στους πρόσφυγες. Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε ότι όσοι εργαλειοποιούν τον ανθρώπινο πόνο για πολιτικό όφελος δεν μπορούν να μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν όπλα εναντίον του εχθρού. Και οι δύο χώρες ανέστειλαν το δίκαιο σε μια περιορισμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που ισχύει για μια συγκεκριμένη ομάδα, τους πρόσφυγες. Αυτό επαναλαμβάνεται σήμερα. Η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια ανελεύθερη δημοκρατία. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες αλύπητα, με επαναπροώθησεις, πνιγμούς και θανάτους. Η χειρότερη καταστροφή συνέβη τον Ιούνιο του 2023. Ως και 700 άτομα πνίγηκαν όταν το αλιευτικό σκάφος τους βυθίστηκε με ευθύνη της ελληνικής ακτοφυλακής.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ζήτησε από την Ε.Ε. μετά τον Εβρο να εισαγάγει μια «ρήτρα έκτακτης ανάγκης» στο ευρωπαϊκό μεταναστευτικό δίκαιο. Τα κράτη της πρώτης γραμμής να μπορούν να αναστέλλουν τη διαδικασία χορήγησης ασύλου και να επιστρέφουν τους πρόσφυγες στη χώρα προέλευσης. Αυτά τα κράτη πρέπει να έχουν ευελιξία στη μεταχείριση των προσφύγων χωρίς να κατηγορούνται για παραβίαση του ευρωπαϊκού δικαίου. Η Επιτροπή διαφώνησε, αλλά ανέθεσε στην Ελλάδα και την Ιταλία να κρατήσουν τους ανεπιθύμητους μακριά από το εσωτερικά σύνορα. Οι ελληνικές αρχές συνέχισαν τις «έκτακτες» πολιτικές αποτροπής, επιστροφής, περιοδικής αναστολής της εξέτασης ασύλου και οι Ευρωπαίοι έκαναν τα στραβά μάτια.
Τα νομικά συστήματα αναγνωρίζουν τη δυνατότητα των κυβερνήσεων να επιβάλλουν βίαια, εξαιρετικά και παράνομα μέτρα για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης. Τα άρθρα 48 του Συντάγματος και 15 της ΕΣΔΑ βάζουν κάποιες τυπικές προϋποθέσεις για την επιβολή της κατάστασης εξαίρεσης. Η ελληνική πρόταση θα επέτρεπε την επιβολή της χωρίς αιτιολόγηση. Γενίκευε τη λογική του ελληνικού ΣτΕ στην υπόθεση του πρώτου Μνημονίου και αυτή των έκτακτων μέτρων στον Εβρο. Και τα δύο εξαιρετικά μέτρα ήταν συνταγματικά, αποφάσισε το δικαστήριο, γιατί ήταν «αναγκαία» παρότι παραβίαζαν τα περισσότερα δικαιώματα. Η εκτίμηση ότι υπάρχει «έκτακτη ανάγκη» είναι εμπειρική και κυβερνητική, όχι κανονιστική. Τα δικαστήρια δεν αμφισβητούν την κυβερνητική αυθαιρεσία που περιβάλλεται τον μανδύα της «αναγκαιότητας». Με την πρόσφατη τροπολογία η κυβέρνηση επέβαλε και τυπικά αυτό που δεν της επέτρεψε η Ευρώπη, αλλά αυτή διέπραττε επανειλημμένα. Η εξαίρεση με τη μορφή της αναγκαιότητας έγινε μέρος του «κράτους δικαίου».
Ο Ευ. Βενιζέλος διαφώνησε με την κυβερνητική τροπολογία. Οχι με τα μέτρα, αλλά με την επίκληση στην αιτιολογική έκθεση των προϋποθέσεων του άρθρου 15 της ΕΣΔΑ. Αν η κυβέρνηση επικαλείται το 15, έπρεπε να χρησιμοποιήσει το 48 του Συντάγματος περί «κατάστασης πολιορκίας». Τα δύο άρθρα έχουν τις ίδιες προϋποθέσεις επίκλησης και δίνουν τις ίδιες εξουσίες στην κυβέρνηση. Καταλαβαίνει κανείς την ευαισθησία του κ. Βενιζέλου για το 15. Η χούντα επικαλέστηκε το άρθρο όταν επέβαλε τον στρατιωτικό νόμο στην Ελλάδα και αποβλήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Συμβουλεύει λοιπόν την κυβέρνηση να ανακαλέσει όχι τα μέτρα (που μπορεί να παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο), αλλά την αιτιολόγησή τους βάσει του 15 της ΕΣΔΑ. Δεν πρέπει να δηλώνει ή να υπονοεί ότι τα μέτρα αποτελούν «κατάσταση εξαίρεσης» ή «πολιορκίας» γιατί αυτό θέτει ζήτημα «για την υπόσταση του κράτους δικαίου». Δεν δημιουργούν «ζήτημα» τα μέτρα, αλλά το γεγονός ότι ονομάζονται κατάσταση εξαίρεσης, όπως και είναι.
Απάντησε ο κ. Γεραπετρίτης, άλλος έγκριτος συνταγματολόγος: Συντρέχουν μεν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις κινδύνου για εθνική ασφάλεια, όπως ισχυρίζεται η αιτιολόγηση της διάταξης, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε η κατάσταση εξαίρεσης του άρθρου 15. Τότε τι έγινε; Η παραβίασή όλων των δικαιωμάτων και διαδικασιών προστασίας των προσφύγων δεν αποτελούν τον ορισμό της κατάστασης εξαίρεσης, πολιορκίας ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε; Συμφωνούν βέβαια και οι δύο ότι δεν έγινε επίκληση του άρθρου 15 στην οικονομική κρίση, στην πανδημία και στον Εβρο και τα δικαστήρια το αποδέχτηκαν. Γιατί λοιπόν γίνεται τώρα, ρωτάει ο Βενιζέλος, μας εκθέτει στην Ευρώπη. Οπως δεν έγινε τότε, και το δέχτηκαν τα δικαστήρια, δεν γίνεται και τώρα, απαντά ο Γεραπετρίτης. Τα δικαστήρια και τότε και τώρα έχουν εγκαταλείψει την ευθύνη να ελέγχουν τις κυβερνητικές αυθαιρεσίες και να προστατεύουν τους αδύνατους της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο κ. Βενιζέλος τούς έπιασε στα πράσα. Εδώ αποκαλύπτεται η υποκρισία αλλά και η στενή σχέση του κράτους δικαίου με τη βία και την εξαίρεση. Ο ένας αφήνει να εννοηθεί ότι τα μέτρα μπορεί να αποτελούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αλλά μην τα λέτε κατάσταση εξαίρεσης. Ο άλλος απαντά ότι υπάρχουν όλες οι συνθήκες για την κατάσταση εξαίρεσης, παίρνουμε σωστά τα αποτρόπαια μέτρα, αλλά δεν τα ονομάζουμε εξαίρεση όπως κάναμε και στο παρελθόν. Αλλά όπως έλεγε ο Γκράουτσο Μαρξ αν κάτι κράζει σαν πάπια, περπατάει σαν πάπια, κολυμπάει σαν πάπια, είναι πάπια. Και για τους δύο αυτό που έχει σημασία είναι το τι φαίνεται, το δίκαιο στα κείμενα, όχι στην πράξη. Τυπολατρία και απουσία ελάχιστου ρεαλισμού. Τα μέτρα είναι σκληρά, εξοντωτικά, παράνομα. Αλλά ας μην τα λέμε εξαιρετικά.
Σ' αυτό ο Βενιζέλος έχει δίκιο, ο Γεραπετρίτης αναγκάστηκε να υπερασπιστεί το λάθος των νομικών της κυβέρνησης που τίμια ονόμασαν την εξαίρεση εξαίρεση. Αλλά στο βασικό ερώτημα «γιατί αυτά τα βάρβαρα και παράνομα μέτρα;» έχουμε ισοπαλία λάθους και άδικου. Στο γαϊτανάκι μεταξύ της τυπικά μη ονομαζόμενης αλλά πραγματικά επιβεβλημένης έκτακτης ανάγκης βλέπουμε το μέλλον μας. Δεν ζούμε σε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αναστέλλει το δίκαιο με τανκς στους δρόμους, συλλήψεις και εξορίες. Ζούμε σε μια κατάσταση μόνιμης αναγκαιότητας που οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα.
Δημοτικός σύμβουλος Πειραιά
Εfsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp
Πρόσφυγες: Βενιζέλος - Γεραπετρίτης 0-0...
http://www.nonews-news.com/2025/07/0-0.html
Jul 14th 2025, 20:40
Κώστας Δουζίνας
Στο γαϊτανάκι μεταξύ της τυπικά μη ονομαζόμενης αλλά πραγματικά επιβεβλημένης έκτακτης ανάγκης βλέπουμε το μέλλον μας... Δεν ζούμε σε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αναστέλλει το δίκαιο με τανκς στους δρόμους, συλλήψεις και εξορίες. Ζούμε σε μια κατάσταση μόνιμης αναγκαιότητας που οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα.
Ενα από τα πιο βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η τροπολογία που αναστέλλει τη διαδικασία χορήγησης ασύλου σε πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική οι οποίοι θα «επιστρέφονται» στη χώρα προέλευσης. Αλλά πώς; Υπάρχει συμφωνία με τις βορειοαφρικανικές χώρες να τους δεχτούν, σαν αυτή της Ε.Ε.-Τουρκίας το 2015; Τι σημαίνει επιστροφή εφόσον κανείς δεν τους δέχεται; Να γίνουν pushbacks, να εγκαταλειφτούν στο πέλαγος ή να οδηγηθούν στα βάθη του ωκεανού, αθρήνητοι συγκάτοικοι με τους πρόσφυγες της Πύλου;
Το μόνο που ανακοινώνει επομένως η κυβέρνηση είναι ακόμη μία περίπτωση επιβολής «κατάστασης εξαίρεσης»: αναστολή του διεθνούς δικαίου, της Σύμβασης της Γενεύης για το πολιτικό άσυλο, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του ελληνικού Συντάγματος και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν μένει καμία προστασία. Οι πρόσφυγες ως «γυμνή ζωή» θα κρατούνται σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης σαν το Γκουαντάναμο.
Στο βιβλίο μου «States of Exception» (Elgar, 2024) περιγράφω τις τρεις πρόσφατες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Την οικονομική κρίση, την πανδημία, τους πρόσφυγες. Και στις τρεις τα μέτρα παραβίασαν όλα τα βασικά ατομικά, πολιτικά και κοινωνικο-οικονομικά δικαιώματα. Τα μνημόνια μας φτωχοποίησαν, τα μέτρα της πανδημίας μάς απαγόρευσαν να δουλεύουμε και να βγαίνουμε από το σπίτι, οι πρόσφυγες παρουσιάζονται ως «εισβολείς» και τα ελάχιστα δικαιώματά τους επανειλημμένα καταργήθηκαν. Αυτό έγινε τον Μάιο 2020, όταν οι τουρκικές αρχές μετέφεραν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και ειδικές αστυνομικές δυνάμεις στα ελληνικά σύνορα σε μια προσπάθεια να μπουν στην Ελλάδα. Οι ελληνικές αρχές έκαναν το ίδιο: έστειλαν ελίτ αστυνομικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν συγκρούσεις, να χρησιμοποιηθούν δακρυγόνα, να υπάρξουν αρκετοί τραυματισμοί.
Η Τουρκία κατηγόρησε το ελληνικό κράτος για βαρβαρότητά στους πρόσφυγες. Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε ότι όσοι εργαλειοποιούν τον ανθρώπινο πόνο για πολιτικό όφελος δεν μπορούν να μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν όπλα εναντίον του εχθρού. Και οι δύο χώρες ανέστειλαν το δίκαιο σε μια περιορισμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που ισχύει για μια συγκεκριμένη ομάδα, τους πρόσφυγες. Αυτό επαναλαμβάνεται σήμερα. Η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια ανελεύθερη δημοκρατία. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες αλύπητα, με επαναπροώθησεις, πνιγμούς και θανάτους. Η χειρότερη καταστροφή συνέβη τον Ιούνιο του 2023. Ως και 700 άτομα πνίγηκαν όταν το αλιευτικό σκάφος τους βυθίστηκε με ευθύνη της ελληνικής ακτοφυλακής.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ζήτησε από την Ε.Ε. μετά τον Εβρο να εισαγάγει μια «ρήτρα έκτακτης ανάγκης» στο ευρωπαϊκό μεταναστευτικό δίκαιο. Τα κράτη της πρώτης γραμμής να μπορούν να αναστέλλουν τη διαδικασία χορήγησης ασύλου και να επιστρέφουν τους πρόσφυγες στη χώρα προέλευσης. Αυτά τα κράτη πρέπει να έχουν ευελιξία στη μεταχείριση των προσφύγων χωρίς να κατηγορούνται για παραβίαση του ευρωπαϊκού δικαίου. Η Επιτροπή διαφώνησε, αλλά ανέθεσε στην Ελλάδα και την Ιταλία να κρατήσουν τους ανεπιθύμητους μακριά από το εσωτερικά σύνορα. Οι ελληνικές αρχές συνέχισαν τις «έκτακτες» πολιτικές αποτροπής, επιστροφής, περιοδικής αναστολής της εξέτασης ασύλου και οι Ευρωπαίοι έκαναν τα στραβά μάτια.
Τα νομικά συστήματα αναγνωρίζουν τη δυνατότητα των κυβερνήσεων να επιβάλλουν βίαια, εξαιρετικά και παράνομα μέτρα για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης. Τα άρθρα 48 του Συντάγματος και 15 της ΕΣΔΑ βάζουν κάποιες τυπικές προϋποθέσεις για την επιβολή της κατάστασης εξαίρεσης. Η ελληνική πρόταση θα επέτρεπε την επιβολή της χωρίς αιτιολόγηση. Γενίκευε τη λογική του ελληνικού ΣτΕ στην υπόθεση του πρώτου Μνημονίου και αυτή των έκτακτων μέτρων στον Εβρο. Και τα δύο εξαιρετικά μέτρα ήταν συνταγματικά, αποφάσισε το δικαστήριο, γιατί ήταν «αναγκαία» παρότι παραβίαζαν τα περισσότερα δικαιώματα. Η εκτίμηση ότι υπάρχει «έκτακτη ανάγκη» είναι εμπειρική και κυβερνητική, όχι κανονιστική. Τα δικαστήρια δεν αμφισβητούν την κυβερνητική αυθαιρεσία που περιβάλλεται τον μανδύα της «αναγκαιότητας». Με την πρόσφατη τροπολογία η κυβέρνηση επέβαλε και τυπικά αυτό που δεν της επέτρεψε η Ευρώπη, αλλά αυτή διέπραττε επανειλημμένα. Η εξαίρεση με τη μορφή της αναγκαιότητας έγινε μέρος του «κράτους δικαίου».
Ο Ευ. Βενιζέλος διαφώνησε με την κυβερνητική τροπολογία. Οχι με τα μέτρα, αλλά με την επίκληση στην αιτιολογική έκθεση των προϋποθέσεων του άρθρου 15 της ΕΣΔΑ. Αν η κυβέρνηση επικαλείται το 15, έπρεπε να χρησιμοποιήσει το 48 του Συντάγματος περί «κατάστασης πολιορκίας». Τα δύο άρθρα έχουν τις ίδιες προϋποθέσεις επίκλησης και δίνουν τις ίδιες εξουσίες στην κυβέρνηση. Καταλαβαίνει κανείς την ευαισθησία του κ. Βενιζέλου για το 15. Η χούντα επικαλέστηκε το άρθρο όταν επέβαλε τον στρατιωτικό νόμο στην Ελλάδα και αποβλήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Συμβουλεύει λοιπόν την κυβέρνηση να ανακαλέσει όχι τα μέτρα (που μπορεί να παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο), αλλά την αιτιολόγησή τους βάσει του 15 της ΕΣΔΑ. Δεν πρέπει να δηλώνει ή να υπονοεί ότι τα μέτρα αποτελούν «κατάσταση εξαίρεσης» ή «πολιορκίας» γιατί αυτό θέτει ζήτημα «για την υπόσταση του κράτους δικαίου». Δεν δημιουργούν «ζήτημα» τα μέτρα, αλλά το γεγονός ότι ονομάζονται κατάσταση εξαίρεσης, όπως και είναι.
Απάντησε ο κ. Γεραπετρίτης, άλλος έγκριτος συνταγματολόγος: Συντρέχουν μεν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις κινδύνου για εθνική ασφάλεια, όπως ισχυρίζεται η αιτιολόγηση της διάταξης, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε η κατάσταση εξαίρεσης του άρθρου 15. Τότε τι έγινε; Η παραβίασή όλων των δικαιωμάτων και διαδικασιών προστασίας των προσφύγων δεν αποτελούν τον ορισμό της κατάστασης εξαίρεσης, πολιορκίας ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε; Συμφωνούν βέβαια και οι δύο ότι δεν έγινε επίκληση του άρθρου 15 στην οικονομική κρίση, στην πανδημία και στον Εβρο και τα δικαστήρια το αποδέχτηκαν. Γιατί λοιπόν γίνεται τώρα, ρωτάει ο Βενιζέλος, μας εκθέτει στην Ευρώπη. Οπως δεν έγινε τότε, και το δέχτηκαν τα δικαστήρια, δεν γίνεται και τώρα, απαντά ο Γεραπετρίτης. Τα δικαστήρια και τότε και τώρα έχουν εγκαταλείψει την ευθύνη να ελέγχουν τις κυβερνητικές αυθαιρεσίες και να προστατεύουν τους αδύνατους της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο κ. Βενιζέλος τούς έπιασε στα πράσα. Εδώ αποκαλύπτεται η υποκρισία αλλά και η στενή σχέση του κράτους δικαίου με τη βία και την εξαίρεση. Ο ένας αφήνει να εννοηθεί ότι τα μέτρα μπορεί να αποτελούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αλλά μην τα λέτε κατάσταση εξαίρεσης. Ο άλλος απαντά ότι υπάρχουν όλες οι συνθήκες για την κατάσταση εξαίρεσης, παίρνουμε σωστά τα αποτρόπαια μέτρα, αλλά δεν τα ονομάζουμε εξαίρεση όπως κάναμε και στο παρελθόν. Αλλά όπως έλεγε ο Γκράουτσο Μαρξ αν κάτι κράζει σαν πάπια, περπατάει σαν πάπια, κολυμπάει σαν πάπια, είναι πάπια. Και για τους δύο αυτό που έχει σημασία είναι το τι φαίνεται, το δίκαιο στα κείμενα, όχι στην πράξη. Τυπολατρία και απουσία ελάχιστου ρεαλισμού. Τα μέτρα είναι σκληρά, εξοντωτικά, παράνομα. Αλλά ας μην τα λέμε εξαιρετικά.
Σ' αυτό ο Βενιζέλος έχει δίκιο, ο Γεραπετρίτης αναγκάστηκε να υπερασπιστεί το λάθος των νομικών της κυβέρνησης που τίμια ονόμασαν την εξαίρεση εξαίρεση. Αλλά στο βασικό ερώτημα «γιατί αυτά τα βάρβαρα και παράνομα μέτρα;» έχουμε ισοπαλία λάθους και άδικου. Στο γαϊτανάκι μεταξύ της τυπικά μη ονομαζόμενης αλλά πραγματικά επιβεβλημένης έκτακτης ανάγκης βλέπουμε το μέλλον μας. Δεν ζούμε σε μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αναστέλλει το δίκαιο με τανκς στους δρόμους, συλλήψεις και εξορίες. Ζούμε σε μια κατάσταση μόνιμης αναγκαιότητας που οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα.
Δημοτικός σύμβουλος Πειραιά
Εfsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp