Οι θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών...
Nonews-NEWS.com
Οι θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών...
http://www.nonews-news.com/2025/02/blog-post_9.html
Feb 9th 2025, 00:12
Λέγεται ότι το συναίσθημα κινείται πάντα εις βάρος των γεγονότων. Τι γίνεται όμως όταν τα γεγονότα διεγείρουν το συναίσθημα και το μετασχηματίζουν σε κοινωνική δυσφορία;... Δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών είμαστε θεατές της λειτουργίας των μηχανισμών που διογκώνουν το πρόβλημα. Δύο χρόνια μετά επαναλαμβάνεται το ίδιο ιδεοληπτικό γινάτι. Το «ποιος φταίει» έχει γίνει παρτίδα μηδενικού αθροίσματος, που «κλίνει το κεφάλι στους συγγενείς των θυμάτων» χωρίς να τους σέβεται. Ολοι ξέρουν -μαζί και ο πρωθυπουργός- ότι αυτή η τραγωδία δεν ήταν έξω από τις ανθρώπινες δυνάμεις, ούτε προέκυψε μόνο από ανθρώπινο λάθος. Γεννήθηκε από την περιφορά της πολιτικής ψευδολογίας, της υποκρισίας, της αδιαφάνειας, της διαπλοκής και της αδιαφορίας και γιγαντώθηκε στη δυσώδη περιοχή συνάντησης κράτους και παρακράτους. Εκεί ακριβώς βρέθηκαν τα 57 θύματα. Και δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι τους. Πληροφορίες, γνώσεις, πλήθος χαμένων στοιχείων και αναπάντητα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται ύστερα από κάθε εύρημα, με κάθε πόρισμα και κάθε πραγματογνωμοσύνη, καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι.
Σημειώστε ότι κανένας κάτοχος στοιχειώδους πολιτικής σκέψης δεν μπορεί να εκπλήσσεται πλέον. Κανείς δεν μπορεί να λέει ότι παραπλανήθηκε. Η Ελλάδα, με πρώτους τους αντικρατιστές -που σιτίζονται διά βίου από το κράτος- αντί να μεριμνά για τις δημόσιες υποδομές, ακόμα και με τη μορφή ενός φυσικού μονοπωλίου, με στοχευμένο κοινωνικό ρόλο που θα περιόριζε τη χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου, είχε αφημένο στην τύχη του το καλύτερο εναλλακτικό, σύγχρονο, φιλοπεριβαλλοντικό και ασφαλές εργαλείο των σιδηροδρόμων. Οι κυβερνητικές ολιγωρίες στην εγκατάσταση της τηλεδιοίκησης ήταν το κερασάκι. Αυτό που λέμε «υποδομές ως δημόσιο αγαθό» στην υπηρεσία της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης είναι έξω από την κουλτούρα της κυβέρνησης. Το 2025 η «χώρα που τρέχει με χίλια» βρίσκεται τελευταία στους περισσότερους κοινωνικούς και οικονομικούς στατιστικούς δείκτες των μελών της Ε.Ε.
Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να διορθώσει τα πράγματα απέτυχε. Τα έκανε χειρότερα. Θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενο, γιατί κινήθηκε με απαράλλαχτους τους όρους του παλαιού και αποτυχημένου συστήματος που οδήγησε τον ίδιο στην εξουσία (και τον σταθμάρχη στη θέση του): της αναξιοκρατίας, της διαπλοκής, του πελατειασμού, της ατιμωρησίας, της άλωσης των θεσμών και της διάλυσης του κράτους δικαίου.
Στο σκηνικό της τραγωδίας των Τεμπών, μεταξύ άλλων, προστίθενται οι «θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών», οι οποίες παγιδεύουν τόσο τη σκέψη της ταλαιπωρημένης και συγκλονισμένης κοινωνίας που ρωτάει «γιατί» και θέλει απαντήσεις, όσο και τη βούλησή της «να μην ξανασυμβεί ποτέ». Ολοι θέλουμε η ματιά να αγκαλιάσει και να ενδυναμώσει την κοινωνία του κράτους δικαίου. Ομως οι θεωρίες αυτές δεν είναι απλώς ψηφίδες υποεκτίμησης μιας ζοφερής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας. Είναι η ίδια η πραγματικότητα. Είναι ο κανόνας που συνθλίβει τη χώρα.
Η μία θεωρία εκπορεύεται από τη Ν.Δ., που μιλάει για την απέλπιδα προσπάθεια της αντιπολίτευσης (ανάλογα, κάθε φορά, του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών κομμάτων) να εργαλειοποιήσουν, να κερδοσκοπήσουν και να εκμεταλλευτούν την εθνική τραγωδία των Τεμπών και τον πόνο των συγγενών των θυμάτων για φτηνά πολιτικά παιχνίδια.
Η άλλη εκπορεύεται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που μιλάνε για την απέλπιδα προσπάθεια του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να κουκουλώσουν την υπόθεση και κυρίως να αποσείσουν τις ευθύνες τους αφενός για την τραγωδία και αφετέρου για την όλη διαχείριση μετά την τραγωδία τόσο ως προς το τραυματικό συμβάν καθαυτό, όσο και ως προς την εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων.
Το κακό είναι ότι και οι δύο «θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών» έχουν ψήγματα αλήθειας. Ομως τόσο η μία όσο και η άλλη δεν συνιστούν έδαφος πάνω στο οποίο κάποιος θα μπορούσε «να κάνει δουλίτσα». Το αντίθετο. Συνιστούν αφορμή για να τελειώσει επιτέλους το παράδειγμα που κρατάει γονατισμένη τη χώρα, ακριβώς επειδή κατά κανόνα «έτσι γίνονται οι δουλίτσες».
Τέλος, ας δούμε το ύστατο καταφύγιο της σταθερότητας που επικαλείται ο πρωθυπουργός. Η σταθερότητα δεν είναι ένα απλό σύνθημα που το ρίχνεις και έχεις τον κόσμο με το μέρος σου. Αν είναι έτσι, τότε μιλάμε για έναν παραπάνω όρο άνευ πολιτικού νοήματος. Η σταθερότητα συνεπάγεται προϋποθέσεις. Εδράζεται πάνω σε αρχές ευημερίας, αγκαλιάς για τους αδύναμους, θέλει κανόνες και δημόσιες δαπάνες. Εχει υπόστρωμα, παρελθόν, παρόν και μέλλον και ένα μείζον ελάττωμα: πάντα θα ελλοχεύουν συνθήκες αποσταθεροποίησης. Οι θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών είναι φτωχές και αντιστρόφως ανάλογες του σεβασμού στους πολίτες. Από τη μία πυροδοτούν το κλίμα καχυποψίας για συγκάλυψη μέσω πράξεων και παραλείψεων της κυβέρνησης και από την άλλη υπογραμμίζουν τις αδυναμίες της αντιπολίτευσης να οραματιστεί και να οργανώσει μια χώρα σύγχρονη, ασφαλή, δίκαιη στην οποία θα ζουν με αξιοπρέπεια οι πολίτες της και στην οποία τα τρένα θα ξεκινούν και θα φτάνουν στην ώρα τους.
Θανάσης Βασιλείου
efsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp
Οι θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών...
http://www.nonews-news.com/2025/02/blog-post_9.html
Feb 9th 2025, 00:12
Λέγεται ότι το συναίσθημα κινείται πάντα εις βάρος των γεγονότων. Τι γίνεται όμως όταν τα γεγονότα διεγείρουν το συναίσθημα και το μετασχηματίζουν σε κοινωνική δυσφορία;... Δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών είμαστε θεατές της λειτουργίας των μηχανισμών που διογκώνουν το πρόβλημα. Δύο χρόνια μετά επαναλαμβάνεται το ίδιο ιδεοληπτικό γινάτι. Το «ποιος φταίει» έχει γίνει παρτίδα μηδενικού αθροίσματος, που «κλίνει το κεφάλι στους συγγενείς των θυμάτων» χωρίς να τους σέβεται. Ολοι ξέρουν -μαζί και ο πρωθυπουργός- ότι αυτή η τραγωδία δεν ήταν έξω από τις ανθρώπινες δυνάμεις, ούτε προέκυψε μόνο από ανθρώπινο λάθος. Γεννήθηκε από την περιφορά της πολιτικής ψευδολογίας, της υποκρισίας, της αδιαφάνειας, της διαπλοκής και της αδιαφορίας και γιγαντώθηκε στη δυσώδη περιοχή συνάντησης κράτους και παρακράτους. Εκεί ακριβώς βρέθηκαν τα 57 θύματα. Και δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι τους. Πληροφορίες, γνώσεις, πλήθος χαμένων στοιχείων και αναπάντητα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται ύστερα από κάθε εύρημα, με κάθε πόρισμα και κάθε πραγματογνωμοσύνη, καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι.
Σημειώστε ότι κανένας κάτοχος στοιχειώδους πολιτικής σκέψης δεν μπορεί να εκπλήσσεται πλέον. Κανείς δεν μπορεί να λέει ότι παραπλανήθηκε. Η Ελλάδα, με πρώτους τους αντικρατιστές -που σιτίζονται διά βίου από το κράτος- αντί να μεριμνά για τις δημόσιες υποδομές, ακόμα και με τη μορφή ενός φυσικού μονοπωλίου, με στοχευμένο κοινωνικό ρόλο που θα περιόριζε τη χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου, είχε αφημένο στην τύχη του το καλύτερο εναλλακτικό, σύγχρονο, φιλοπεριβαλλοντικό και ασφαλές εργαλείο των σιδηροδρόμων. Οι κυβερνητικές ολιγωρίες στην εγκατάσταση της τηλεδιοίκησης ήταν το κερασάκι. Αυτό που λέμε «υποδομές ως δημόσιο αγαθό» στην υπηρεσία της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης είναι έξω από την κουλτούρα της κυβέρνησης. Το 2025 η «χώρα που τρέχει με χίλια» βρίσκεται τελευταία στους περισσότερους κοινωνικούς και οικονομικούς στατιστικούς δείκτες των μελών της Ε.Ε.
Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να διορθώσει τα πράγματα απέτυχε. Τα έκανε χειρότερα. Θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενο, γιατί κινήθηκε με απαράλλαχτους τους όρους του παλαιού και αποτυχημένου συστήματος που οδήγησε τον ίδιο στην εξουσία (και τον σταθμάρχη στη θέση του): της αναξιοκρατίας, της διαπλοκής, του πελατειασμού, της ατιμωρησίας, της άλωσης των θεσμών και της διάλυσης του κράτους δικαίου.
Στο σκηνικό της τραγωδίας των Τεμπών, μεταξύ άλλων, προστίθενται οι «θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών», οι οποίες παγιδεύουν τόσο τη σκέψη της ταλαιπωρημένης και συγκλονισμένης κοινωνίας που ρωτάει «γιατί» και θέλει απαντήσεις, όσο και τη βούλησή της «να μην ξανασυμβεί ποτέ». Ολοι θέλουμε η ματιά να αγκαλιάσει και να ενδυναμώσει την κοινωνία του κράτους δικαίου. Ομως οι θεωρίες αυτές δεν είναι απλώς ψηφίδες υποεκτίμησης μιας ζοφερής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας. Είναι η ίδια η πραγματικότητα. Είναι ο κανόνας που συνθλίβει τη χώρα.
Η μία θεωρία εκπορεύεται από τη Ν.Δ., που μιλάει για την απέλπιδα προσπάθεια της αντιπολίτευσης (ανάλογα, κάθε φορά, του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών κομμάτων) να εργαλειοποιήσουν, να κερδοσκοπήσουν και να εκμεταλλευτούν την εθνική τραγωδία των Τεμπών και τον πόνο των συγγενών των θυμάτων για φτηνά πολιτικά παιχνίδια.
Η άλλη εκπορεύεται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που μιλάνε για την απέλπιδα προσπάθεια του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να κουκουλώσουν την υπόθεση και κυρίως να αποσείσουν τις ευθύνες τους αφενός για την τραγωδία και αφετέρου για την όλη διαχείριση μετά την τραγωδία τόσο ως προς το τραυματικό συμβάν καθαυτό, όσο και ως προς την εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων.
Το κακό είναι ότι και οι δύο «θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών» έχουν ψήγματα αλήθειας. Ομως τόσο η μία όσο και η άλλη δεν συνιστούν έδαφος πάνω στο οποίο κάποιος θα μπορούσε «να κάνει δουλίτσα». Το αντίθετο. Συνιστούν αφορμή για να τελειώσει επιτέλους το παράδειγμα που κρατάει γονατισμένη τη χώρα, ακριβώς επειδή κατά κανόνα «έτσι γίνονται οι δουλίτσες».
Τέλος, ας δούμε το ύστατο καταφύγιο της σταθερότητας που επικαλείται ο πρωθυπουργός. Η σταθερότητα δεν είναι ένα απλό σύνθημα που το ρίχνεις και έχεις τον κόσμο με το μέρος σου. Αν είναι έτσι, τότε μιλάμε για έναν παραπάνω όρο άνευ πολιτικού νοήματος. Η σταθερότητα συνεπάγεται προϋποθέσεις. Εδράζεται πάνω σε αρχές ευημερίας, αγκαλιάς για τους αδύναμους, θέλει κανόνες και δημόσιες δαπάνες. Εχει υπόστρωμα, παρελθόν, παρόν και μέλλον και ένα μείζον ελάττωμα: πάντα θα ελλοχεύουν συνθήκες αποσταθεροποίησης. Οι θεωρίες των απέλπιδων προσπαθειών είναι φτωχές και αντιστρόφως ανάλογες του σεβασμού στους πολίτες. Από τη μία πυροδοτούν το κλίμα καχυποψίας για συγκάλυψη μέσω πράξεων και παραλείψεων της κυβέρνησης και από την άλλη υπογραμμίζουν τις αδυναμίες της αντιπολίτευσης να οραματιστεί και να οργανώσει μια χώρα σύγχρονη, ασφαλή, δίκαιη στην οποία θα ζουν με αξιοπρέπεια οι πολίτες της και στην οποία τα τρένα θα ξεκινούν και θα φτάνουν στην ώρα τους.
Θανάσης Βασιλείου
efsyn.gr
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/GMxWxp
Σχόλια