Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας
zoornalistas.com
Περιήγηση στον ζωολογικό κήπο των media, της ενημέρωσης και της (μικρο)πολιτικής
Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας
https://www.zoornalistas.com/2025/04/blog-post_96.html
Apr 14th 2025, 21:21
Τον Νοέμβριο του 2024 οι Αρχές προχωρούν στη σύλληψη του Βασίλη Γκόνη ή αλλιώς του «49χρονου φιλόλογου» εμπλεκομένου στην υπόθεση της αποθήκης με όπλα στο Παγκράτι. Ο ίδιος τις προηγούμενες ημέρες είχε καταθέσει στην τράπεζα το ενοίκιο για την εν λόγω αποθήκη, βοηθώντας οικονομικά έναν φίλο του και αγνοώντας καθετί για τον χώρο, όπως υποστηρίζει με επιστολή του στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 28/2.
Τα άμεσα αντανακλαστικά των ΜΜΕ ήταν τεράστιοι τίτλοι με τους οποίους σχεδόν καταδικάζαμε τον 49χρονο, βασισμένοι σε «δημοσιογραφικές πληροφορίες» και «διαρροές». «Άνοιξε την πόρτα της τράπεζας με τον πήχη του χεριού του και όχι με την παλάμη», «περπάταγε το βράδυ στη γειτονιά του και άλλαζε δρόμους αδικαιολόγητα» ήταν μερικά από τα «ακράδαντα» στοιχεία που μεταδίδαμε. Ωστόσο, με τις παραπάνω «πληροφορίες» και άλλες παρόμοιας «βαρύτητας», πέρα από το να προσδώσουμε κινηματογραφικά στοιχεία αστυνομικού θρίλερ στην υπόθεση, η καλύτερη υπηρεσία που προσφέραμε ως ΜΜΕ ήταν να δημιουργήσουμε το υπόβαθρο ώστε να καταστήσουμε στο συλλογικό ασυνείδητο ένοχο τον συλληφθέντα. Ένοχο, όμως, με βάση ποιες πληροφορίες; Με τις πληροφορίες πηγή των οποίων ήταν η Αντιτρομοκρατική και η ΕΛ.ΑΣ. Γιατί ποιος από μας, εφαρμόζοντας βασικές αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, παρουσίασε τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου μέσω του δικηγόρου του; Ποιος από μας αναρωτήθηκε για την ποιότητα των πληροφοριών, όταν μάλιστα το αρχικό αφήγημα έλεγε ότι ο ιδιοκτήτης της αποθήκης ανακάλυψε τα όπλα επειδή έμεινε απλήρωτο το ενοίκιο και στη συνέχεια φτάσαμε στη σύλληψη επειδή ακριβώς πληρώθηκε το ενοίκιο; Πόσοι από μας που γράφαμε για τη «γιάφκα του Παγκρατίου» γράψαμε για την «οφειλόμενη απάντηση» του Β. Γκόνη μέσω της Εφ.Συν.;
Γιατί εάν είχαμε γράψει για τους ισχυρισμούς του «49χρονου φιλόλογου», θα έπρεπε να δημοσιεύσουμε ότι ο κατηγορούμενος είναι υποψήφιος διδάκτορας Ιστορίας στο ΕΚΠΑ, εργαζόμενος σε φροντιστήρια και πως είναι αναμενόμενο βιβλία του Καλλιβρετάκη, του Χαραλαμπίδη ή της Μπόση κ.ά. να βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του, χωρίς η κατοχή αυτών να αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο της δικογραφίας εναντίον του για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Επιπλέον, θα έπρεπε να είχαμε γράψει ότι οι έρευνες στο σπίτι του 49χρονου και σε αυτό της μητέρας του δεν απέφεραν στοιχεία που τον συνδέουν με την υπόθεση, πως οι ιδιοκτήτες της αποθήκης δεν τον αναγνώρισαν και ότι δεν βρέθηκαν αποτυπώματά του ή γενετικό υλικό σε αυτή.
Ωστόσο, αυτά που ενδεχομένως εκθέτουν περισσότερο όλους εμάς στα μέσα ενημέρωσης είναι η στάση και οι ηθικές αρχές του προφυλακισμένου μέχρι σήμερα Β. Γκόνη: «Σαν κορυφαίο ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον μου θεωρήθηκε ότι δεν κατέδωσα αυτόν που μου είχε ζητήσει οικονομική βοήθεια. Όμως το δικό μου αξιακό σύστημα δεν επιτρέπει αυτό που από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μου απαιτούσαν με κάθε εκβιαστικό τρόπο: να ανταλλάξω την ελευθερία μου με κατάδοση άλλου. Ζητάω την απελευθέρωσή μου επειδή δεν έχω κάνει τίποτα παράνομο, όχι σαν αντάλλαγμα κατάδοσης. Επιθυμώ δικαιοσύνη, όχι εκδίκηση».
«Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» διαβάζουμε κατά την είσοδο στο κτήριο της ΕΣΗΕΑ, και μας θυμίζει ότι ως δημοσιογράφοι οφείλουμε να επιτελούμε σημαντικότερο έργο από το να δημοσιεύουμε απλώς ειδήσεις. Ποιες είναι αυτές, τι ρόλο επιτελούν και πώς σχετίζονται με την απόδοση δικαιοσύνης είναι ερωτήματα που οφείλουμε να θέτουμε πρώτα-πρώτα στον καθρέφτη.
Θάνος Σαγιάς / ΑΥΓΗ
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/FfCjQp
Περιήγηση στον ζωολογικό κήπο των media, της ενημέρωσης και της (μικρο)πολιτικής
Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας
https://www.zoornalistas.com/2025/04/blog-post_96.html
Apr 14th 2025, 21:21
Τον Νοέμβριο του 2024 οι Αρχές προχωρούν στη σύλληψη του Βασίλη Γκόνη ή αλλιώς του «49χρονου φιλόλογου» εμπλεκομένου στην υπόθεση της αποθήκης με όπλα στο Παγκράτι. Ο ίδιος τις προηγούμενες ημέρες είχε καταθέσει στην τράπεζα το ενοίκιο για την εν λόγω αποθήκη, βοηθώντας οικονομικά έναν φίλο του και αγνοώντας καθετί για τον χώρο, όπως υποστηρίζει με επιστολή του στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 28/2.
Τα άμεσα αντανακλαστικά των ΜΜΕ ήταν τεράστιοι τίτλοι με τους οποίους σχεδόν καταδικάζαμε τον 49χρονο, βασισμένοι σε «δημοσιογραφικές πληροφορίες» και «διαρροές». «Άνοιξε την πόρτα της τράπεζας με τον πήχη του χεριού του και όχι με την παλάμη», «περπάταγε το βράδυ στη γειτονιά του και άλλαζε δρόμους αδικαιολόγητα» ήταν μερικά από τα «ακράδαντα» στοιχεία που μεταδίδαμε. Ωστόσο, με τις παραπάνω «πληροφορίες» και άλλες παρόμοιας «βαρύτητας», πέρα από το να προσδώσουμε κινηματογραφικά στοιχεία αστυνομικού θρίλερ στην υπόθεση, η καλύτερη υπηρεσία που προσφέραμε ως ΜΜΕ ήταν να δημιουργήσουμε το υπόβαθρο ώστε να καταστήσουμε στο συλλογικό ασυνείδητο ένοχο τον συλληφθέντα. Ένοχο, όμως, με βάση ποιες πληροφορίες; Με τις πληροφορίες πηγή των οποίων ήταν η Αντιτρομοκρατική και η ΕΛ.ΑΣ. Γιατί ποιος από μας, εφαρμόζοντας βασικές αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, παρουσίασε τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου μέσω του δικηγόρου του; Ποιος από μας αναρωτήθηκε για την ποιότητα των πληροφοριών, όταν μάλιστα το αρχικό αφήγημα έλεγε ότι ο ιδιοκτήτης της αποθήκης ανακάλυψε τα όπλα επειδή έμεινε απλήρωτο το ενοίκιο και στη συνέχεια φτάσαμε στη σύλληψη επειδή ακριβώς πληρώθηκε το ενοίκιο; Πόσοι από μας που γράφαμε για τη «γιάφκα του Παγκρατίου» γράψαμε για την «οφειλόμενη απάντηση» του Β. Γκόνη μέσω της Εφ.Συν.;
Γιατί εάν είχαμε γράψει για τους ισχυρισμούς του «49χρονου φιλόλογου», θα έπρεπε να δημοσιεύσουμε ότι ο κατηγορούμενος είναι υποψήφιος διδάκτορας Ιστορίας στο ΕΚΠΑ, εργαζόμενος σε φροντιστήρια και πως είναι αναμενόμενο βιβλία του Καλλιβρετάκη, του Χαραλαμπίδη ή της Μπόση κ.ά. να βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του, χωρίς η κατοχή αυτών να αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο της δικογραφίας εναντίον του για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Επιπλέον, θα έπρεπε να είχαμε γράψει ότι οι έρευνες στο σπίτι του 49χρονου και σε αυτό της μητέρας του δεν απέφεραν στοιχεία που τον συνδέουν με την υπόθεση, πως οι ιδιοκτήτες της αποθήκης δεν τον αναγνώρισαν και ότι δεν βρέθηκαν αποτυπώματά του ή γενετικό υλικό σε αυτή.
Ωστόσο, αυτά που ενδεχομένως εκθέτουν περισσότερο όλους εμάς στα μέσα ενημέρωσης είναι η στάση και οι ηθικές αρχές του προφυλακισμένου μέχρι σήμερα Β. Γκόνη: «Σαν κορυφαίο ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον μου θεωρήθηκε ότι δεν κατέδωσα αυτόν που μου είχε ζητήσει οικονομική βοήθεια. Όμως το δικό μου αξιακό σύστημα δεν επιτρέπει αυτό που από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μου απαιτούσαν με κάθε εκβιαστικό τρόπο: να ανταλλάξω την ελευθερία μου με κατάδοση άλλου. Ζητάω την απελευθέρωσή μου επειδή δεν έχω κάνει τίποτα παράνομο, όχι σαν αντάλλαγμα κατάδοσης. Επιθυμώ δικαιοσύνη, όχι εκδίκηση».
«Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» διαβάζουμε κατά την είσοδο στο κτήριο της ΕΣΗΕΑ, και μας θυμίζει ότι ως δημοσιογράφοι οφείλουμε να επιτελούμε σημαντικότερο έργο από το να δημοσιεύουμε απλώς ειδήσεις. Ποιες είναι αυτές, τι ρόλο επιτελούν και πώς σχετίζονται με την απόδοση δικαιοσύνης είναι ερωτήματα που οφείλουμε να θέτουμε πρώτα-πρώτα στον καθρέφτη.
Θάνος Σαγιάς / ΑΥΓΗ
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/FfCjQp
Σχόλια